سوراخ کردن گوش در مطب خانم دکتر گلناز مهرورز

همه مادربزرگ‌ها و حتی مادران ما خاطرات دردناکی از نخ و سوزن و بوی ماده ضدعفونی‌کننده‌ای دارند که با آن لاله گوششان را سوراخ می‌کردند. مدتی همان نخ به‌عنوان آویز در گوششان می‌ماند و بعد که به تشخیص بقیه جای زخم و جراحت آن خوب می‌شد سر فرصت آویز و گوشواره‌ای را به گوش می‌کردند و چه لذتی که نمی‌بردند. اما همیشه هفته‌های اول سوراخ کردن گوش با درد و جراحت همراه بود و کلی مراقبت لازم داشت.

 بعدها سوراخ کردن گوش جزو خدماتی شد که یک زرگر و طلاساز به مشتریان خود ارائه ‌می‌داد. همانجا گوش شما را سوراخ می‌کرد شما هم گوشواره طلایی انتخاب می‌کردید و گاهی چه دردی می‌کشیدید تا جای زخم آن کمی التیام پیدا کند. 

تا امروز که کم کم همه فهمیدند با وجودی که گوش یکی از رایج‌ترین و کم‌خطرترین نواحی بدن برای نصب آویزهاست، اما سوراخ کردن گوش هم ممکن است عوارضی مانند بروز عفونت‌،‌ حساسیت‌ به فلزهای مختلف گوشواره‌ها، تشکیل یک بافت برجسته در ناحیه نرمه گوش و نیز پارگی گوش را به همراه داشته باشد. بنابراین باید آن را نوعی عمل جراحی محسوب کرد که با دقت خاص، در شرایط استریل و توسط فرد متخصص انجام می‌شود. 

حتی اگر قرار است برای دومین بار گوشتان را سوراخ کنید با فرد متخصصی مشورت کنید چون برخی از نواحی گوش حساسیت زیادی نسبت به بقیه دارد و احتمال بروز عوارض در آن بیشتر است.