سانس آزاد در استخر ساعی

شنا کردن، آن هم در فصل تابستان عالمی دارد. این حرف کسانی است که هر روز یا یک روز در میان استخر می روند و در کنار سلامت جسمانی، به سلامت روح خود کمک می کنند. شنا از زمان های قدیم جزئی از مهارت های انسان بوده است، مهارتی که بشر بوسیله آن برای حفظ جان و تامین مایحتاج روزانه خود، آن را فرا می گرفته است. در برخی قوم ها فراگیری شنا ریشه در اعتقادات قومی داشت، مثلا در روم باستان ورزش های آبی از برنامه های تربیت بدنی آتن قدیم بود که هر سال با حضور تعداد زیادی از افراد اجرا می شد. طبق دست نوشته های کهن، در ایران تا قبل از دوران قاجار استخری وجود نداشت. اما حوض هایی در طول ۱۰ متر و عرض ۶ تا ۸ متر با عمق یک تا دو متر در حمام های قدیمی می ساختند و در این حوض ها آموزش شنا می دیدند و در اطراف این حوض ها، سکوهایی به ارتفاع ۲ متر وجود داشت که از آن برای شیرجه و پرش به داخل حوض استفاده می کردند. تا سال ۱۳۱۴ در سراسر ایران حتی یک استخر شنا هم وجود نداشت و نخستین استخر در اردوگاه نظامی اقدسیه تهران برای آموزش دانشجویان دانشکده افسری ساخته شد و پس از آن توسط وزارت فرهنگ استخر دیگری در باغ فردوس شمیران ساخته شد. نخستین استخر برای استفاده ورزشکاران و تعلیم اصول شنا در منظریه تهران بود. ورزش شاخه های متنوعی دارد که شنا یکی از آن شاخه ها محسوب می شود. شنا کردن، آن هم در فصل تابستان عالمی دارد.