خوردن چای تازه دم و خوش رنگ و لعاب لذتی دارد وصف ناشدنی. یک تسکین و آرامش خاصی در نوشیدنی‌های داغ وجود دارد که نظیرش در هیچ چیز دیگری نیست. فکرش را بکنید یک خستگی زیاد را تنها یک فنجان چای خوش رنگ و خوش‌طعم و یا یک دمنوش آرامش‌بخش از تن آدم به در می‌کند.

از قدیم‌الایام هم همیشه‌ گفته‌اند چای باید لبریز و لب‌دوز و لب سوز باشد. چای قند پهلو و چای دیشلمه و انواع دیگر آن هم که در فرهنگ ایرانی ما جایگاهی دارد آنچنانی و اشغال ناشدنی. یعنی هر چقدر که فکرش را بکنید هیچ چیزی در شب هنگام و یا دم غروب جای یک لیوان چای را نمی‌گیرد. به خصوص که در لیوان بلوری و یا استکان‌های کمر باریک هم ریخته شده باشد و تازه‌دم باشد و به رنگ طلا بدرخشد.

بعد بر حسب ذائقه‌تان دو سه قطره لیموترش تازه در آن بچکانید و طعم ترش به چای دهید، یا چند نقل گشنیزی تازه و یا خرمای اصل کنارش نوش جان کنید. شاید هم طرفدار دمنوشید. دمنوشی سبز و آرامش‌بخش.

وسط این همه لذت نوشیدن، گاهی این تفاله‌های چای وسط لیوان بلوری شما به رقص در می‌آیند و همه آن زیبایی‌ها را یکجا نابود می‌کنند. از قدیم هم چایی مقبول بود که حتی یک ذره تفاله در آن یافت نشود. برای همین است که فیلترهای چای را ساختند. فیلترهای یکبار مصرفی که می‌توانید دمنوش خود را در آن بریزید و یا خیال راحت یک چای و یادمنوش بدون تفاله نوش جان کنید.