رستوران مرغ آمین با منوی غذایی

رستوران مرغ آمین یک جورهایی هوا و فضای عصرهای حیاط آقابزرگ‌ها را دارد. یک حیاط سنگفرش با دیوارهایی پوشیده از آجرهای سرخ. یک حوض آبی کوچک وسط حیاط. دو باغچه کوچک در هر دو طرف حوض و یک تخت با قالیچه‌های ایرانی و چند مخده کوچک؛ رستوران مرغ آمین جایی لذت‌بخش برای دم غروب، وقتی آقاجان خسته از سر کار باز می‌گردد دستی به آب خنک حوض تَر می‌کند. هندوانه داخل آب را برمی‌دارد و روی تخت می‌نشیند و خانم جان با ظرفی پر از تنقلات کنار همان جام و سماورش بنشیند و چای داغ در فنجان‌های کمر باریک بلوری بریزد و بگذارد کنار پولکی‌های خوش رنگ و یا نقل‌های گشنیزی که در دهان نگذاشته آب می‌شود از بس که تازه است.

قرار نیست که اگر از آن حیاط‌های کوچک و تخت و آن مخده‌های گرد و کوچک خبری نیست از با هم بودن ما هم خبری نباشد. نمی‌شود هر روز از سر صبح تا آخر شب در یک دوی ماراتن بدویم برای زندگی کردن و لذت چنین عصر و جمع خودمانی را تجربه نکنیم. می‌توانیم همان فضا و همان حال و هوا را گاهی در رستوران مرغ آمین شبیه‌سازی کنیم. کنار هم بنشینیم و بدون استرس کار و ترافیک و شلوغی دم غروب، از کنار هم بودنمان لذت ببریم.