تاریخچه استفاده از طب سوزنی در کشور چین به ((عصر حجر)) باز می‌گردد که در آن زمان از سنگهایی نوک تیز به نام «بیان شی» (BIAN SHI) استفاده می ‌شد. سوزن‌ های سنگی طب سوزنی مربوط به پنج هزار سال پیش توسط باستان شناسان در کشور چین کشف شده‌ است. اولین کتاب چینی که در آن در مورد طب سوزنی بحث شده‌است کتاب «طب داخلی کلاسیک امپراطور زرد» می ‌باشد که در حدود ۲۳۰۰ سال پیش نوشته شده‌ است. ین کتاب از انواع سوزن‌ های فلزی، مریدین ‌ها و نقاط خاص بر روی آنها، انواع روش‌ های فرو کردن سوزن در بدن و انواع مختلف بیماریهایی که می ‌توان با استفاده از طب سوزنی آنها را درمان نمود بحث نموده ‌است.

به باور طب سوزنی ریشه هر بیماری را می‌توان در اختلال بوجود آمده در الگوی انرژی حیاتی الکترومغناطیسی بدن جستجو کرد و بنابراین هر بیماری را می‌توان با اصلاح این الگو درمان نمود. این بدین معنی است که اگر بدن ما در هماهنگی با انرژیهای درونی خود باشد بطور طبیعی سالم خواهیم بود. در چنین شرایطی سلولها و سیستم ایمنی بدنمان در حداکثر توانایی و ظرفیت برای مقاومت در برابر عوامل بیماری زا می‌باشد. هر بیماری نخست خود را به صورت یک اختلال در تعادل انرژی حیاتی در مسیرهای انرژی زیستی (مریدینها) و همینطور ارگانهای حیاتی بدن نشان می‌دهد. چنانچه بیماری در این مرحله اولیه درمان نشود تبدیل به یک بیماری علامت دار یا اختلال عملکرد مزمن می‌شود.

در این شیوه درمانی پزشک با وارد نمودن سوزنهای استریل ظریف و یکبار مصرف از جنس استریل در سطح بدن (بسته به موضع از زیر پوست تا بافت چربی و حداکثر تا عضله)، با به حرکت درآوردن جریان الکترومغناطیسی (Qi) موردنیاز برای کارکردن صحیح سلولها و بافتهای بدن، از یکسو انباشتگی و انسداد Qi را برطرف می‌کند و از سوی دیگر کمبود انرژی حیاتی را در ارگانها و مسیرهای مربوط به آنها در سراسر بدن، درمان می‌کند.