واکنش افراد در برابر توصیه برای مراجعه به مشاور در هنگام بروز مشکلات متفاوت است. برخی خودشان را عقل کل و دانای همه امور می‌دانند و کلا به مشاوره در هیچ زمینه‌ای اعتقاد ندارند. این دسته از افراد هنگام برخورد با مشکلات عاطفی و خانوادگی علاقه‌ای به مشاور و صحبت با یک ناظر بی طرف اما آگاه ندارند. با اصول خاص خودشان و روش‌هایی که بارها غلط و یا بی‌نتیجه بودنش برایشان ثابت شده سعی در حل مشکلات خود دارند. به عبارتی با یک دستورالعمل همیشگی در همه مواقع و موقعیت‌ها حاضر شده و انتظار نتیجه مثبت دارند.

کاش داستان به همین جا ختم شود. این افراد نه به مشاوره برای خودشان حتی به مشاوره فرزندانشان هم بی اعتقادند و هنگام بروز مشکلات باز هم متدهای خاص خودشان را ادامه می‌دهند و یا حتی در برخورد با مسائل جدی در مورد بچه‌ها و کودکان کم سن و سالشان.

بد نیست این افراد به این عقیده مثبت برسند که مشاوره گرفتن از یک فرد کارآزموده و وارد به امور مختلف نه تنها مضر نیست بلکه بسیار مفید است. حداقل فایده مشاوره این است که در ضمن صحبت، مراجعه‌کننده فضای واقعی ذهنی خود را که در پیچ و خم مشکلات گم کرده است‌، پیدا می‌کند‌، گذشته را پشت سر می‌گذارد و به خود از بیرون نگاه می‌کند و بدون ترس و به همراه تشویق توسط مشاور بسوی زندگی با افکاری مثبت رهسپار می‌شود. خواه این مشاوره در زمینه مشکلات عاطفی و فردی باشد و یا مشاوره فرزندانمان و یا نحوه تربیت و برخورد با رفتارها و خواسته‌های معقول و نامعقول آنها.