«توی این غول سفید، چی داره می‌گذره؟»

«یک نوع غافلگیری مرموز و دهانی که از دیدن دنیای داخل این برج از تعجب باز مانده» مهمترین شرح حال بازدیدکنندگان این برج سفید رنگ 42 ساله است. به‌ویژه حالا که مدتیست تمام قسمت‌های دیدنی برج هم فعال شده است.

بازدیدتان را از بنا و معماری برج آغاز کنید. ساختمان برج طوری است که معماری تمام دوران تاریخ کشورمان از زمان باستان تا دوره اسلامی را در خود دارد؛ از قوس بیضی‌شکل برج- که نمادی از طاق کسری است- تا نمونه‌هایی از معماری‌ دوره صفوی با کاشی‌کاری فیروزه‌ای‌ تا شیارهای بالای برج که نمادی از بادگیرهای یزد است در کنار ستون‌هایی از معماری مدرن.

فقط کافیست چند قدم از پله‌های برج به سمت پایین بروید. اینجا سالن ایران‌شناسی است. یک تسمه نقاله، آرام و بی‌صدا زیر پایتان حرکت می‌کند و توی 20-15 دقیقه، تو را از همه ایران رد می‌کند از نماد تراکتور برای تبریز یا نماد خاویار برای گیلان، از خلیج‌فارس تا دریای خزر و صدای شرشر آب و آبشار مصنوعی روی دریای خزر و آکواریوم دالان خروجی که سر حالت می‌آورد.

سالن بعدی، تالار آینه است با غرفه‌های مختلفی که دورتا دورش تا چشم کار می‌کند آینه است. سالن بعدی برای اهل هنرهای نو است. یک نگارخانه که هرچند وقت یک‌بار، نمایشگاه نقاشی با یک موضوع خاص را به نمایش می‌گذارد، یک کتابخانه با حدود 12 هزار جلد کتاب و البته یک سایت اطلاع‌رسانی. یک روبات پیانیست و یک سینمای مولتی ویژن که شما را وارد دنیای دیگری می‌کند از دیگر جذابیت‌های سفر زیرزمینی شماست. حالا قرار است در دل این غول سفید به سمت بالا برویم تا بعد از گذشتن از دو آسانسور که هر کدام تنها دو طبقه را بالا می‌رود تهران را در ارتفاع 40 متری و از پشت پنجره‌های طلقی ببینیم. منظره‌ای که حتما در شب‌ دیدنی‌تر است. جز این، تالار‌ها و گالری‌ها و مکان‌هایی در دل این غول پر ابهت وجود دارد برای دیدن. می‌توانید 286 پله برج آزادی را کم کم پایین بیایید و در مسیر زیبایی‌های آن را هم ببینید.

با بازدید از دنیای زیبای درون برج شما مستثنی می‌شوید از تمام رهگذرانی که هر روز باز از کنار این برج می‌گذرند و از خود می‌پرسند درون این غول سفید چه خبر است.