اگر از من بپرسید قبل از خروج از منزل، ماشین و یا هر جای دیگه اصولا درگیر چه کاری هستم خیلی ساده بهتون جواب می‌دم درگیر پیدا کردن کلیدهام هستم!

پروژه آماده شدن برای بیرون رفتن از منزل و میزان زمان لازم برای ردیف کردن همه امور یک طرف، پروژه پیدا کردن کلیدها هم یک طرف. اصولا داستان به این قرار پیش میره که من قصد می‌کنم از منزل بیرون برم. آماده می‌شم، همه چیزهای موجود را چک می‌کنم و موقع خروج شروع می‌کنم به پیدا کردن کلیدها. اول جیب‌هام را؛ نه نیست. جاکلیدی دم در؛ نه! میز وسط خونه، کنار مبل‌ها، روی تخت، روی میز ناهارخوری، زیر میز، جیب شلوار یا مانتوی دیروزی، روی کابینت، نه نیست. وسط خونه می‌ایستم و باز فکر می‌کنم. معتقدم دسته کلیدها بدترین رقبا برای بازی قائم موشک هستند. چون هرگز به آسانی و با صرف زمان کم موفق به پیدا کردنشون نمی‌شی. مگر اینکه تمام خونه را زیر و رو کنید. هر بار هم با ابتکار تمام یک جای تازه را برای پنهان شدن پیدا می‌کنن. نهایتا درست جایی که فکرشو نمی‌کردی رویت می‌شن. اما چون دیرتون شده، چون یه وسیله دیگه را هنگام گشتن کلیدها گم کردید و چون این داستان تکراری خستتون کرده خیلی نمی‌تونید از پیدا کردن کلیدها شاد بشید. و این داستان هر روز ادامه دارد...

احتمالا دانشمندان هم با این مشکل درگیر بودن چون دستگاه کلید یاب را ساختن. خیلی ساده کلیدتون را به این دستگاه وصل کنید و کارت مخصوص را داخل کیفتون بگذارید. موقع خروج دکمه کارت را فشار بدید. کلید شما جای خودش را به سرعت لو می‌ده!