مادربزرگ من همیشه جمله معروفی داشت و اعتقاد خاصی! همیشه می‌گفت بچه‌ها به چشم بر هم‌زدنی بزرگ و بزرگ‌تر می‌شن و ایام جوونی و زیبایی هم مثل برق و باد می‌گذره. یه روزی اونقدر پیر و سالخورده می‌شی که تصویر جوونیت یادت بره و بچه‌ها هم اونقدر زود قد می‌کشن که شیطنت‌های کودکیشون را فراموش کنی و یادت نیاد این جوون رشید و رعنا یه روزی چقدر کوچیک و شیطون بود.

عکس مادر بزگ و آقاجون که تو سفر مشهد گرفتن تنها عکس یادگاری ایام جوونی اونهاست و عکس‌ ۴*۳ سیاه سفید کودکی پدرم هم تنها تصویر باقیمانده از تمام خاطرات پدرم هست که مادر بزرگ نقل می‌کند. دوست دارم مادربزرگ را در لباس‌ها و مدل موهای اون روزها با کفش‌های پاشنه بلند و لباس‌های آنچنانی تجسم کنم اما فایده‌ای نداره؛ هیچ تصوری جز همون عکس جلوی حرم از جوونیش ندارم. بعد هم تا نشسته قیافه پدرمو وقتی دو سه ساله بوده تجسم می‌کنه و دریغ از یه عکس که قال قضیه را بکنه و ما بفهمیم بالاخره پدر یا مادرم بچه که بودن چه شکلی بودن. 

می‌گم کمبود امکانات هم مصیبتی بوده ها! آدم حتی یه تصویر کوچیک از جوونی مادربزرگ‌ها یا یه عکس از بچگی خودشم نداره. اما خدا را شکر به یمن حضور تکنولوژی و امکانات امروز تا دلتون بخواد عکس داریم و فیلم از تک تک لحظات زندگیمون. اما باز هم هیچ چیزی به پای چند تا عکس حرفه‌ای شیک و قشنگ در یک لوکیشن درجه اول نداره. الانم که فقط عکس روی شاسی مده تا بزنی به دیوار اتاقتو حظ قد و بالای خودتو ببری. 

خب شما هم فرصت را از دست ندید و در آتلیه خاتون با 71 درصد عکس های زیبا بگیرید