جعبه های نفیس قرآن و حافظ، صندوقچه 5 گنج، قرآن و حافظ

آنگاه که درون خویش را از خود تهی یافتی و بیرون خویش را خالی از خدا،... قرآن بخوان!

آنگاه که در دریای خروشان زندگی، در چنگال طوفان جهل و ترس اسیر شدی، و ساحل صلاح و صلح و کشتی نجات و رهایی را آرزو کردی، قرآن بخوان!

... آنگاه که مرگ را «ختم» و «معاد» را «وهم»، و پندار خود را، «حتم» یافتی،... قرآن بخوان!

آنگاه که نسیان گریبانت را گرفت و عصیان دامانت را، قرآن بخوان!

آنگاه که نهایت سعادت را، بودن و شهادت را، نهایت حیات پنداشتی، قرآن بخوان!

آنگاه که گذشته را حسرت و حال را عسرت و آینده را حیرت احساس کردی،«شب قدر»را به یاد آور و آنگاه، قرآن بخوان!

آنگاه که در دل سیاه شب و در اعماق تاریک ظلمات، در جستجوی نور و روشنی، ره می پویی و در آرزوی صبح و سپیدی، افق را به امید نظاره فلق می نگری تا شاید طلوع فجر را در نیمه شب تماشا کنی، «قرآن» را باز کن، تا در فلق برگهایش و در افق اندیشه ات شفق را دریابی، آنگاه ... قرآن بخوان!

این روزها و شب ها، انس و الفت ما با کلام‌الله، بیش از گذشته شده است؛ کتابی از نور و آیه که هر صفحه اش راهنمای زندگانی بشر است و بر آن قیمتی نمی‌توان گذاشت. در میان قرآن‌هایی که در طول سال منتشر می‌شوند، از نظر رنگ، جلد، کاغذ و نوع تذهیبی که به‌کار می رود تفاوت‌هایی وجود دارد. برخی از این قرآن ها از نظر چاپ بسیار نفیس و گرانبها هستند؛ مصحف هایی که با عطر و رنگ، آیات الهی را در بر گرفته اند.

خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین حافظ شیرازی شاعر بزرگ سدهٔ هشتم ایران و یکی از سخنوران نامی جهان است. . هرساله در تاریخ ۲۰ مهرماه مراسم بزرگ‌داشت حافظ در محل آرامگاه او در شیراز با حضور پژوهشگران ایرانی و خارجی برگزار می‌شود. در ایران این روز را روز بزرگ‌داشت حافظ نامیده‌اند.

حافظ را چیره‌ دست‌ ترین غزل سرای زبان فارسی دانسته‌ اند موضوع غزل وصف معشوق، می، و مغازله‌ است و غزل‌سرایی را باید هنری دانست ادبی، که درخور سرود و غنا و ترانه‌پردازی است.

حافظ درباره عشق الهی که موضوع غزل‌های عرفانی اوست، صحبت می‌کند. در مورد عشق انسانی هم وقتی از معشوقان جسمانی و مادی صحبت می‌کند، خاطر نشان می‌کند که عشق وی همچون امری است که به یک سابقه ازلی ارتباط دارد. در غزل‌های عرفانی حافظ، عشق مجازی همچون پرده‌ای به نظر می‌آید که عشق الهی در ورای آن پنهان است.

                                                            درد عشقی کشیده‌ ام که مپرس               زهر هجری کشیده‌ ام که مپرس

                                                            گشته‌ ام در جهان و آخر کار                 دلبری برگزیده‌ ام که مپرس

با آن‌که حافظ غزل عارفانه مولانا و غزل عاشقانهه سعدی را پیوند زده، نوآوری اصلی او در تک‌ بیت‌های درخشان، مستقل و خوش‌ مضمون فراوانی است که سروده‌ است. استقلالی که حافظ از این راه به غزل داده به میزان زیادی از ساختار سوره‌های قرآن تأثیر گرفته‌است، که آن را انقلابی در آفرینش این‌ گونه شعر دانسته‌ اند.

                                                             ندیدم خوش‌ تر از شعر تو حافظ             به قرآنی که اندر سینه داری