جرم‌گیری؛ دوستی به ظاهر دشمن. این، عنوان بسیار خوب و گویایی است برای کسانی که با وجود داشتن دندان‌هایی زرد و جرم‌گرفته حاضر به انجام عمل جرم‌گیری نیستند. یعنی حاضرند عارضه جبران‌ناپذیر تخریب لثه‌ها، ورود عفونت به بدنشان از طریق جرم‌های موجود در دهان، بوی بد دهان و صحنه زشت دندان‌ها در هر لبخنشان را تحمل کنند اما مصرانه معتقدند جرم‌گیری خطرناک و بسیار مضر است و آسیب جدی به دندان‌ها وارد می‌کند. 

این تصور چند دلیل عمده دارد؛ اغلب مردم فکر می‌کنند جرم‌گیری مینای دندان را نازک می‌کند و سبب پوسیدگی آن می‌شود. علت آن هم این است که بعد از برداشته شدن لایه جرم، دندان‌ها به سرما و گرما حساس می‌شوند اما باید بدانید دستگاه جرم‌‌گیری اساسا قادر به تراش دندان نیست.

تصور بعدی این است که جرم‌گیری باعث فرسایش لثه و ایجاد فاصله بین دندان‌ها می‌شود. اما دلیل اصلی آن این است که جرم‌های تشکيل شده روی دندان به مرور لثه را خراب کرده و خود جايگزين آن مي‌شود. چون اين امر به مرور اتفاق مي‌افتد بيمار متوجه عقب‌نشينی لثه نمي‌شود و فضای خالی که بين دندان‌ها در اثر عقب‌نشينی لثه ايجاد مي‌شود از ديد بيمار پنهان مي‌ماند. بعد از جرم‌گیری به دلیل از بین رفتن رم‌ها فاصله ایجاد شده دیده می‌شود و چنين احساسی به دست مي‌دهد که جرم‌گيری باعث از بين رفتن لثه شده است. 

اما توصیه همه دندان‌پزشکان این است که به‌صورت مرتب و هر چند وقت یکبار حتما از جرم‌گیری استفاده کنید چون لثه‌ای که به علت وجود جرم تخریب می‌شود دیگر قابل به دست آوردن نیست و باید فاتحه آن را خواند.