اسکواش تفریحی و مقدماتی در ورزشگاه شهید حیدرنیا

سنتان به بازی هفت سنگ قد می‌دهد؟ فقط کافیست از بچه‌های دهه شصت به پایین باشید تا بتوانید با هفت تکه سنگ ناقابل و یک توپ کوچک تمام روز چنان گرم بازی باشید و چنان هیجانی خلق کنید که هیجان بازی‌های المپیک هم به گرد آن نرسد.

دو تیم می‌شدیم. هفت سنگ تخت را روی هم می‌چیدیم و تیم مقابل ضربه‌ای به سنگ‌ها میزد. تیم حریف با توپ دنبال تیم دیگر می‌انداخت و بعد در این فاصله باید سنگ‌ها را زود سرهم جمع می‌کردیم. هفت سنگ! بازی به نفع ما تمام شده بود و حالا جاها عوض می‌شد. سر تا ته کوچه و یا حیاط خانه‌ها پر بود از بچه‌های ریز و درشتی که تمام روزها و عصرهای تابستان با هیجانی دیدنی این بازی را دنبال می‌کردند. سرعت و چالاکی زیادی می‌خواست تا برنده بازی باشی.

باز هم نوستالژی! حالا نه از آن همه بچه در کوچه خبری هست، نه آن خانه‌های بزرگ و حیاط‌های بزرگتر و نه از بازی هفت سنگ. باز هم خوب است از بین آن هم خاطره هفت سنگ، یک توپ باقی مانده. این توپ کوچک به تنهایی و در فضای بسته آپارتمان و یا حیاط‌های کوچک امروزی کاری از دستش بر نمی‌آید. مگر اینکه یک دیوار پیدا کنید و یک راکت مخصوص تا بلکه کمی اسکواش بازی کنیم. یک بازی به شدت مدرن و تک نفره و یا نهایتا دو و چهار نفره اما تا همان حد سرگرم‌کننده و مهیج و سرعتی.

تا ضربه اول را بزنی چندین ضربه از دیوار خورده‌ای. فقط باید چست و چالاک دنبال توپ باشید تا از دیوار کم نیاورید. اگر دوست دارید سرعت و چالاکیتونو امتحان کنید و از یک ورزش فوق‌العاده متحرک و تفریحی لذت ببرید و نوستالژی روزهای کودکی با آن توپ کوچک را زنده کنید حتما اسکواش بازی کنید.