بر اساس یک تقسیم‌بندی که ریشه و اساس آن در این مقال نمی‌گنجد، چهار نوع خنده در نمایش و سینمای کمدی وجود دارد. نوع اول خنده نخودی است. از همان خنده‌هایی که از قدیم‌الایام همه را و به خصوص خانم‌ها و دختران را به این نحوه خندیدن توصیه کرده‌اند.

خنده نوع دوم قهقهه است. یک خنده کمی بلند و پر صدا و کشدار. اگرچه این خنده در همه مواقع توصیه نشده است اما خب در مواقع خاصی پیش می‌آید. خنده نوع سوم خنده از ته دل است. این خنده از خنده قبل شادی‌آورتر و بهتر است. چنان که شما درون خودتان حس رضایت و شادی خوبی دارید. و اما آخرین نوع خنده روده بر شدن است. یعنی از همان خنده‌هایی که نخودی خندیدن را که هیچ قهقهه زدن را هم که هیچ از ته دل خندیدن را هم حتی توی جیبش گذاشته و حالا دارد آدم را می‌کشد از شدت خنده.

این نحوه خندیدن از آن مواردی است که همیشه پیش نمی‌آید مگر در موارد خاصی و در هنگام وقوع اتفاق و یا رویداد بسیار خارق‌العاده‌ای! آن وقت است که دیگر کسی جلودار شما نیست و فقط می‌توانید دلتان را گرفته و با صدای بلند چنان بخندید که تمام اکسیژن‌های اطراف را دریافت کنید و در نهایت سرخوشی خاصی داشته باشید.

در تئاتر موزیکال بفرمایید عشق فقط می‌توانید از خنده روده‌بر شوید. با تماشای هر صحنه و شنیدن هر جمله شما مانند یک بمب خنده منفجر می‌شوید و هنوز کمی خنده از روی لبتان نرفته مورد دیگری پیش می‌آید برای قهقهه زدن و یک دل سیر خندیدن.

خلاصه آنکه اگر می‌خواهید ساعتی پر از انواع خنده را تجربه کنید بفرمایید عشق.