یک دوست قدیمی دارم که در تمام طول مدت آشنایی و دوستی ما همیشه و همه وقت و همه جا رژیم دارد! فرقی نمی‌کند که با این دوست در کافی شاپ باشی به قصد نوشیدن یک لیوان آب میوه یا در رستوران و برای خوردن یک غذای اصیل ایرانی. این دوست به قدری میزان کالری و چربی و مخلفات غذا را با دقت و وسواس محاسبه می‌کند و به قدری از چاقی مفرط دم میزند تا بهترین غذاهای دنیا را به کامت زهر کند. همیشه همین رفتار را دارد جز در زاپاتا!

 در این رستوران نه از رژیم خبری هست نه از کالری بالای غذا، نه از مضرات سس و تکه‌های گریل شده گوشت و مرغ. این دوست در زاپاتا با اشتها و ولع غذا را سفارش می‌دهد، با هیجانی زیاد منتظر آماده شدن سفارشش می‌شود. با برقی بی‌نظیر در نگاهش ساندویچ آماده شده را تحویل می‌گیرد و با چنان اشتها و علاقه‌ای این ساندویچ را می‌بلعد که حتی اگر سیر هم باشید هوس یکی دو تا زاپاتای هیجان‌انگیز می‌کنید.

همیشه و همه وقت هم یک انتخاب ثابت و پر و پیمان دارد؛ زاپاتای ویژه! یک اَبَر ساندویچ شامل استیک، فیله مرغ، ژامبون، هات داگ، قارچ‌، پیاز و یک عالمه پنیر به علاوه یک سس مخصوص و بی‌نظیر! چه شود این ساندیچ.

از حق نگذریم من به این دوست همیشه در حال رژیم خودم حق می‌دهم که در زاپاتا کلا رژیم و زیبایی و تناسب اندام را برای یک وعده هم که شده کنار بگذارد و طعم یک ساندویچ اساسی را بچشد.

شما هم این پیشنهاد پر و پیمان و لذیذ را از دست ندهید.