ایران برگر ،طعم شیرین خیال یا استراحت مطلق

آمار تمام اقدامات فرهنگی‌مان پایین است. جایی ته ته تمام لیست‌های موجود در این زمینه. از سرانه مطالعه کتاب خواندمان بگیر که از چند دقیقه فراتر نمی‌رود و مدام هم بهانه می‌آوریم فرهنگ دیداری و شنیداری و در یک کلام فرهنگ شفاهی ما بر فرهنگ مکتوب‌مان غلبه دارد. ما ایرانیان آدم‌های شفاهی هستیم! حالا که فرهنگ شنیداری و دیداری‌مان بهتر است و با تصویر زودتر از متن عجین می‌شویم، پس چرا آمار سینما رفتنمان هم دست کمی از کتاب خواندمان ندارد؟ آن هم لابد بر می‌گردد به زیرساخت‌های فرهنگی و نبود سینما و کم بودن تعداد صندلی‌ها بر اساس فاکتورهای توسعه یافتگی و هزار داستان دیگر. تمام این بهانه‌های بدتر از گناه را که بپذیریم در تهران که نمی‌شود از این بهانه ها آورد. تا دلتان بخواهد سینما وجود دارد و فیلم‌های گوناگون و متنوع برای دیدن و لذت بردن. می‌شود به جای برنامه‌ها و دیدارهای دور همی با دوستان که صرفا تفریحی- تفریحی است گاهی هم برنامه‌های فرهنگی – تفریحی ترتیب داد. تا هم لذت یک روز خوش با دوستان و خانواده را ببریم، هم کمی رفتارهای فرهنگی را ارتقا داد و هم به افزایش سرانه اقدامات فرهنگی در کشو کمک کرد! وقتی تماشای یک فیلم می‌تواند این همه دستاورد داشته باشد چرا همین هفته مقدمات دیدن یک فیلم سینمایی را فراهم نکنیم.