یلدا از آن شب‌هایی است که تنها یکبار در سال تکرار می‌شود و علی‌رغم تمام افسانه‌ها درباره سیاه و سرد بودنش، شنیدن نامش دل آدم را گرم و شاد می‌کند. یلدا شما را یاد چه چیزی می‌اندازد؟ یک جمع شاد و خوشحال، یک عالمه خاطرات خوش و خنده‌های بی‌پایان، ظرف‌های پر از آجیل و خوراکی‌های رنگی، کتاب حافظ سر طاقچه و حس‌های نوستالژیک در کنار سنجد و شعر و خاطرات قدیمی؟

سیل بی‌امان خوراکی‌ها در این شب یکی از آن چیزهای شادکننده است. از نظر طب سنتی ایران در شب یلدا باید غذاهای گرم خورده شود و میوه مخصوص این شب کدو تنبل است که طبیعت گرمی دارد. اما مگر می‌شود از یک برش خنک هندوانه گذشت و کدو تنبل خورد؟ اما از همان زمان هم خوردن انار و هندوانه رایج بود تا با رنگ سرخشان نمایندگانی از خورشید در شب به‌شمار روند از طرف دیگر در بعضی جاها هندوانه را حتماً فراهم می‌کنند و معتقد بودند هر کس در شب چله هندوانه بخورد در تابستان احساس تشنگی نمی‌کند و در زمستان سرما را حس نخواهد کرد. اجیل و تنقلات رکن دیگر این شب است تا زمان به سرعت بگذرد و صبح اولین روز زمستان برسد.  بعد هم فال حافظ می‌گرفتند و گردو می‌شکستند آن هم با آئینی خاص: حاضران هر کدام گردویی انتخاب می‌کردند و با انتخاب و شکستن گردو از روی پوکی و یا پُری آن، آینده‌گویی می‌کردند. هر جایی یلدا آیین خاص خودش را دارد. برخی‌ها حافظ می‌خوانند، برخی فال سوزن می‌گیرند، بعضی‌ها در انتظار سحر و رسیدن قارون افسانه‌ای می‌نشینند تا هیزم‌هایشان را طلا کند و بعضی هم...

از همه اینها گذشته یلدا تنها یک فرصت است برای دور هم بودن و بیشتر کنار هم بودن.